15 Ağustos 2009 Cumartesi

BU ŞEHİRDE

İstanbul'dayım.Annem ameliyat oldu.Doktor iyi geçtiğini söylüyor. 3 ay evde fazla hareket etmeden durması gerekiyor.Pansuman ve ilaçlar devam ediyor.Herşeyin iyi gitmesini diliyoruz.Yoruldum ama burada olmak bir yandan da iyi geldi.Evde internet kesik.Bilgisayarın pili daha 2 yıl olmadan bitti ve ben elimde laptop bazen bir kafeye gidiyorum.Şu anda yaptığım gibi elektrik fişi olan içerideki bir masaya oturup bir süre kendimle başbaşa kalıyorum.Bu şehirde olmaktan huzurluyum.Farkındalıklarım arttı.Her yeni mekan size elinizdekileri bir kez daha gözden geçirme fırsatı veriyor.Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyorduk.Aslında biz Türk'lere en büyük hizmet onları otobüslere doldurup yurtdışını göstermek olacak dedi. Çok haklı. Elimizdekilerin eksik olduğuna olan o garip inanç ,sonsuz bir kendini beğenmeme ve özenme hissini beraberinde getiriyor.Neyi özeneceğimizi ve neye sahip olduğumuzu bilmeden.Genç nüfus ise güvensiz ve bilimden bir o kadar kopuk.Benimse ,burada öylece durmak hoşuma gidiyor İstanbul'da..Balkonda kitap okumak,hiçbirşey yapmamak hoşuma gidiyor.Bu şehri seviyorum.

4 yorum:

Adsız dedi ki...

BU ŞEHİR DE SENİ SEVİYOR!!!

Ben dedi ki...

Didemcim, bu sehir veya o sehir, burasi veya orasi. Simdi duydugun rahatlik ve huzurun ne kadari aslinda "bu sehir" den, Istanbulun kendinden (Istanbul per se) mutevellit ne kadari aslinda "home" dedigin, guvenli ve sicak, sevgi dolu anilarinin oldugu yerle alakali tartisilir. "bu sehir" bizim yasamlarimizin basindan beri yarattigimiz bir sey, bi orgu aslinda. Sonraki "o sehir" lerde ise yasiyoruz, geziyoruz, goruyoruz, ogreniyoruz, ama artik onlar birer arac oluyor, birer yuva degil. Oysa nerdeysek orasini sevmek ve ev yapmak daha iyi herhalde, boylece surekli gocmenlik, veya kacaklik duygusundan, igreti yasamlardan kurtuluruz. Bunlari aslinda kendime soyluyorum, gonullu bi surgunlukten sevgiler

canan dedi ki...

:) gunlerdir basimi kaldıramıyordum. ne ile ugrastigimi biliyorsun. kısmet bugun biraz zorunlu ara! yaratmak ve bugun okumakmıs!!! bu tarihi sen cok iyi hatirlayacaksin. Ben de aslaaaa unutmayacagim. Yazina istinaden soyluyorum: Bulundugun her yer sana huzur, mutluluk, ne istiyorsan onu versin...
Sen bu tarihi heralde unutmayacaksin biraz telasli da olsa sonu komik bir aksamdi. Ben unutmayacagim cunku, arkadasimin nasil da ucarak, kosarak, ikiletmeden, ben 'kendini zora sokma sakin' dememe ragmen yardima kostugunu gordum ya!... Biliyordum ama gordum deee... Saol didemim. Bu aksam yasadigin hikayeyi ve yok yere alnina surulen alcak!!! damgasini:)))) bir de senin blogundan okumak çoook hosuma gidecek:)))))) Sagol.

Adsız dedi ki...

DİDEM NE YAPIYORSUN BİZİ (EN AZINDAN BENİ) MAHRUM EDİYORSUN...